wordify
bokmålsordboka
diagonal
SUBSTANTIV
Gjennom latin, fra gresk dia- og gonia ‘vinkel’; jamfør dia-
Rett linje som går fra ett hjørne i en mangekant til et annet uten å falle sammen med noen side
Gå til ordforklaring for "diagonal"
diagonal
ADJEKTIV
Som går på skrå
En diagonal strek
Brukt som adverb
Brikken kan flyttes horisontalt, vertikalt og diagonalt
Gå til ordforklaring for "diagonal"
diagonaldekk
SUBSTANTIV
dekk der kordlag ligger i kryss over hverandre (brukt på landbruks- og anleggskjøretøy); til forskjell fra radialdekk
Gå til ordforklaring for "diagonaldekk"
diagonalgang
SUBSTANTIV
Gangart på ski der en setter fram venstre bein og høyre arm samtidig og omvendt
Gå til ordforklaring for "diagonalgang"
nynorskordboka
diagonal
SUBSTANTIV
Gjennom latin, frå gresk dia- og gonia ‘vinkel’; jamfør dia-
Rett linje som går frå eitt hjørne i ein mangekant til eit anna utan å falle saman med noka side
diagonal
ADJEKTIV
Som går på skrå
Ein diagonal strek
Brukt som adverb
Brikka kan flyttast horisontalt, vertikalt og diagonalt
diagonalbinding
SUBSTANTIV
binding i vev som gjev skrå striper i tøyet; kyperbinding
diagonaldekk
SUBSTANTIV
dekk der kordlag ligg i kryss over kvarandre (brukt på landbruks- og anleggskøyretøy); til skilnad frå radialdekk