bokmålsordboka
bløt, blaut
ADJEKTIV
Av dansk blød, norrønt blautr, i betydning 4 innvirkning fra norrønt blauðr ‘forsagt, feig’
Være bløt til skinnet
Bløt snø
Som lett gir etter for trykk; myk
Bløtt metall
Den bløte ganen
Flau, tåpelig, sløv
Han forteller bløte vitser
Om person: lett å røre eller skremme; nærtakende
Hun blir helt bløt bare ved å tenke på dem
Bløte konsonanter
Konsonanter som i visse stillinger har endret seg fra ustemte (p, t, k) til stemte (b, d, g), i visse dialekter i Agder og Rogaland
Til forskjell fra harde konsonanter
Bløt om hjertet
Følelsesmessig beveget
Rørt
Bløt på pæra
Sløv
Bløtt vann
Kalkfattig vann
Den bløte kyststripe
Dialektområde i Agder og Rogaland med overgang fra p, t, k, til b, d, g i visse stillinger
SUBSTANTIV
Slapp eller feig person
SUBSTANTIV
SUBSTANTIV
Plantesykdom som gjør deler av planten bløt og råtten
nynorskordboka
blaut
ADJEKTIV
Norrønt blautr, i tyding 4 innverknad frå norrønt blauðr ‘forsagt, feig’
Særs våt; gjennomvåt
Blaut snø
Skjorta var så blaut at eg kunne vri vatn ut av henne
Bli blaut på beina
Som lett gjev etter for trykk; mjuk
Blautt metall
Den blaute ganen
Flau, tåpeleg
Fortelje blaute vitsar
Den der var blaut!
Om person: lett å røre eller skremme; nærtakande
Blaute konsonantar
Konsonantar som i visse stillingar har endra seg frå ustemde (p, t, k) til stemde (b, d, gram), i visse dialekter i Agder og Rogaland
Til skilnad frå harde konsonantar
Blaut på pæra
Sløv
Blautt vatn
Kalkfattig vatn
Den blaute kyststripa
Dialektområde i Agder og Rogaland med overgang frå p, t, k til b, d, gram i visse stillingar
blautdyr
SUBSTANTIV
I fleirtal: rekkje av virvellause dyr som mellom anna femner om skjel og sniglar; mollusk; Mollusca
blautfisk
SUBSTANTIV
Slapp eller feig person
blautfôr, blautfor
SUBSTANTIV
Fôr, særleg høy, som er bløytt i varmt vatn
Dyrefôr i form av ein våt masse, ei røre eller liknande; til skilnad frå tørrfor