wordify
bokmålsordboka
bikk
SUBSTANTIV
Det å bikke; vipp
På bikken
I ferd med å bikke
Noen steinblokker ligger på vippen
I en situasjon som kan ende godt eller dårlig
Fotballkampen stod på bikken
Gå til ordforklaring for "bikk"
bikkje
SUBSTANTIV
Norrønt bikkja ‘tispe’
hund
Lufte bikkja
Gå tur med bikkja
Gå til ordforklaring for "bikkje"
bikkjeskinn
SUBSTANTIV
skinn på bikkje
Seig som et bikkjeskinn
bikkjeleven
SUBSTANTIV
Leven fra bikkjer; øredøvende leven; hundeleven
Gå til ordforklaring for "bikkjeleven"
nynorskordboka
bikk
SUBSTANTIV
Det å bikke; vipp
På bikken
I ferd med å bikke
Bussen vart hengjande på bikken
I ein situasjon som kan ende godt eller dårleg
Forballkampen stod på bikken
bikkje
SUBSTANTIV
Norrønt bikkja ‘tispe’
hund
Lufte bikkja
Gå tur med bikkja
bikkjeglam
SUBSTANTIV
hundeglam
bikkjeskinn
SUBSTANTIV
skinn på bikkje
Seig som eit bikkjeskinn