wordify
bokmålsordboka
beit, bet
SUBSTANTIV
Av fransk faire la bête ‘tape spillet’, opprinnelig ‘oppføre seg som et dyr’; samme opprinnelse som beist
I kortspill: bot for tapt eller ukorrekt spill
Gå beit
bete
SUBSTANTIV
Fra latin
Plante av slekta Beta i amarantfamilien
Rotfrukt fra bete, brukt som grønnsak
Lage stappe av kålrot og beter
Gå til ordforklaring for "bete"
bete
SUBSTANTIV
Norrønt biti; av bite
bit, munnfull
En bete av brødskiva
Tverrbjelke som går fra den ene langveggen til den andre (i laftehus)
Gå til ordforklaring for "bete"
nynorskordboka
betene
VERB
Gjennom bokmål betjene, frå tysk bedienen ‘tene, gjere teneste’
Yte service, hjelp; ekspedere
Betene kundane
Betene seg sjølv
Bruke, passe, stelle med
Maskinen er enkel å betene
Ha kompetanse til å betene utstyret
Bensinstasjonen er betent frå klokka 7 til klokka 19
Brukt som adjektiv:
Ei betent hytte
Betale renter og avdrag (på gjeld, lån)
Betene lån, gjeld
bete
SUBSTANTIV
Frå latin
Plante av slekta Beta i amarantfamilien
rotfrukt frå bete, brukt som grønsak
Kjøt med potet, spinat og beter