wordify
bokmålsordboka
benådet, benåda
ADJEKTIV
Inspirert, rikt utrustet
En benådet taler
benåde
VERB
Fra lavtysk
Gi nåde til; frita for straff; ettergi, tilgi
Søke om å bli benådet
Den dødsdømte ble benådet
Gå til ordforklaring for "benåde"
nynorskordboka
benåde
VERB
Gjennom bokmål, frå lågtysk
Gje nåde til; la (nokon) få nåde; frita for straff
Den dødsdømde vart benåda