anbringe | Wordify

bokmålsordboka

VERB

Av tysk anbringen; av an-

plassere; sette, legge, stille

Anbringe en bemerkning, et slag

Anbringe et barn i pleie

Anbringe bagasjen i oppbevaringsboksen

Hestene er vel anbragt i stallen

investere

Anbringe penger i et nytt foretak

SUBSTANTIV

Det å anbringe

En sikker anbringelse

En heldig anbringelse

nynorskordboka

plassere

VERB

Frå fransk av place ‘stad’

Setje, leggje, gjere av

Plassere noko(n) på ein stad

Plassere seg som nr. 2

Uplassert (ikkje på premielista)

Eg kan ikkje plassere han (kan ikkje seie kven han er)

Plassere ut

Setje (skuleelev, sivilarbeidar) i ny og mellombels (yrkes)situasjon