bokmålsordboka
SUBSTANTIV
Trolig etter tysk, jamfør norrønt árgangr ‘år, åring’
Det av en bestemt vare eller publikasjon som produseres i løpet av ett år
Vin av god gammel årgang
Ha alle årgangene av et tidsskrift
Spøkefullt:
Studenter av årgang(en) 1984
SUBSTANTIV
Vin av god årgang
nynorskordboka
årgang
SUBSTANTIV
Truleg etter tysk, jamfør norrønt árgangr ‘år, åring’; av år
Klasse, modell av eit produkt eller ei vare som er laga i eit visst år
Vin av årgangen 1960
Ein bil av nyaste årgang
Del av ein publikasjon (avis, tidsskrift og liknande) som kjem ut eitt og same året
Han hadde siste årgangen av tidsskriftet komplett
Ein lærar av noko yngre årgang
Studentar av årgangen 1958 (med examen artium frå 1958)
årgangskvern
SUBSTANTIV
Kvern med årgangsvatn
årgangsvatn
SUBSTANTIV
(nok) vatn, vassføring (i elv, bekk) heile året
Kverna, saga har årgangsvatn
årgangsvin
SUBSTANTIV
Vin av god årgang