wordify
bokmålsordboka
vogge, vugge
SUBSTANTIV
Norrønt vagga, av vagge
Spedbarnsseng med meier som kan rugges (eller huskes)
Ligge i vogga
Det ble ikke sunget for hennes vugge at hun skulle bli statsminister (en ville ikke ventet det, bakgrunnen hennes tatt i betraktning)
Vogga hennes stod i Grimstad (hun ble født i Grimstad)
Morgedal er skisportens vogge
Fra vogga til graven
Hele livet
vogge, vugge
VERB
Bevege seg, gynge fram og tilbake, fra side til side eller opp og ned
Vogge med overkroppen
Gresset vogger i vinden
Måken vogger på bølgene
Som adjektiv i presens partisipp:
Voggende valsetakt
Sette i gyngende eller svaiende bevegelse
Vogge barnet i søvn
voggebarn, vuggebarn
SUBSTANTIV
voggegave, vuggegave
SUBSTANTIV
Ofte: dåpsgave
Få godt humør i voggegave (bli født med)
nynorskordboka
vogge
SUBSTANTIV
Norrønt vagga; av vagge
Spedbarnsseng som kan ruggast (eller huskast)
Liggje i vogga
Dette vart ikkje sunge over vogga hennar (ho vart ikkje spådd ei slik framtid)
Vogga hennar stod i Grimstad (ho vart fødd i Grimstad)
Frå vogga til grava
Heile livet
vogge
VERB
Av vogge
Gynge eller svage fram og attende frå den eine sida til den andre eller opp og ned
Graset voggar i vinden
Måsen voggar i bølgjene
Setje i gyngande eller svagande rørsle
Ho vogga barnet i blund
Dei vogga seg i dansen
voggebarn
SUBSTANTIV
spedbarn
voggegåve
SUBSTANTIV
Ofte: dåpsgåve; òg i overført tyding:
Få ei sterk helse i voggegåve