wordify
bokmålsordboka
viking
SUBSTANTIV
Norrønt víking femininum; av viking
vikingferd
Fare, dra i viking
viking
SUBSTANTIV
Norrønt víkingr, trolig ‘mann fra Vika’; se viksk
Nordisk sjøkriger, sjørøver og handelsmann i vikingtiden
Vikingene herjet både i vesterveg og i austerveg
I overført betydning: hardfør person
Han er en viking som bader i sjøen året rundt
vikingferd
SUBSTANTIV
Herjeferd som vikingene foretok
vikingflåte
SUBSTANTIV
Flåte av vikingskip
nynorskordboka
viking
SUBSTANTIV
Norrønt víkingr; sjå viksk; truleg ‘mann frå Vika’
Nordisk sjøkrigar, sjørøvar og handelsmann frå vikingtida
Vikingane herja både i vesterveg og austerveg
I overført tyding: hardhaus
Vere den siste vikingen
viking
SUBSTANTIV
Norrønt víking f; av viking
vikingferd
Fare i viking
viking
SUBSTANTIV
Det å vike
vikingbøle
SUBSTANTIV
Av bøle
Tilhaldstad for vikingar
I Irland var mange vikingbøle