wordify
bokmålsordboka
vanvittig
ADJEKTIV
Jamfør norrønt vanvita
Fra vettet; sinnssyk
Skrike som en vanvittig
Bli vanvittig av alt bråket
meningsløs, meiningslaus
En vanvittig påstand
Som adverb, brukt forsterkende:
Vanvittig forelsket
nynorskordboka
vanvit, vanvett
SUBSTANTIV
Norrønt vanvit, i tyding 1 etter tysk
Mangel på vit og dømekraft; sinnssjuke
Drive ein til vanvit
dumskap, toskeskap
Det er det reine vanvit!
vanvettsri, vanvitsri
SUBSTANTIV
vanvettig, vanvettug, vanvitig, vanvitug
ADJEKTIV
Som er frå vitet; sinnssjuk
Skrike som vanvettige
Bli vanvettig av alt bråket
toskete, meiningslaus
Ein vanvettig påstand