wordify
bokmålsordboka
vanvett
SUBSTANTIV
vanvidd
nynorskordboka
vanvit, vanvett
SUBSTANTIV
Norrønt vanvit, i tyding 1 etter tysk
Mangel på vit og dømekraft; sinnssjuke
Drive ein til vanvit
dumskap, toskeskap
Det er det reine vanvit!
vanvettsri, vanvitsri
SUBSTANTIV
vanvettig, vanvettug, vanvitig, vanvitug
ADJEKTIV
Som er frå vitet; sinnssjuk
Skrike som vanvettige
Bli vanvettig av alt bråket
toskete, meiningslaus
Ein vanvettig påstand