bokmålsordboka
valen
ADJEKTIV
Beslektet med i dialekter vale ‘dvale’
Følelsesløs av kulde
Valne fingrer
Være valen av kulde
Et valent smil
En valen holdning
valens
SUBSTANTIV
Fra latin ‘styrke’, av valere ‘være sterk, være verdt’
I kjemi, særlig tidligere: uttrykk for hvor mange hydrogenatomer et atom eller en atomgruppe kan binde til seg eller erstatte; uttrykk for elektronstrukturen i enkle forbindelser; jamfør oksidasjonstall
Oksygen har valens(en) 2
I språkvitenskap: uttrykk for hvor mange og hva slags setningsledd et ord, særlig et verb, må eller kan knytte til seg for å lage grammatiske setninger
valentinsdag
SUBSTANTIV
Sankt Valentins dag, 14. februar; i nyere tid: merkedag man feirer kjærligheten
valent
ADJEKTIV
Latin presens partisipp
Som har en viss valens
Monovalent, bivalent
nynorskordboka
valen
ADJEKTIV
Samanheng med vale
Stiv, nomen, kjenslelaus av kulde
Valne fingrar
Vere valen av kulde
Kraftlaus, utan tiltak; slapp, likesæl
Eit vale smil
Ei valen haldning
valens
SUBSTANTIV
Frå latin ‘styrke’ av valere ‘vere verd, sterk’
I kjemi, særleg før: uttrykk for kor mange hydrogenatom eit atom eller ei atomgruppe kan binde til seg eller byte ut; uttrykk for elektronstrukturen i enkle sambindingar; jamfør oksidasjonstal
Oksygen har valensen 2
I språkvitskap: uttrykk for kor mange og kva for setningsledd eit ord, særleg eit verb, må og kan knyte til seg for å lage grammatikalske setningar
valentinsdag
SUBSTANTIV
Sankt Valentins dag, 14. februar; i nyare tid: merkedag ein høgtidar kjærleiken
valent
ADJEKTIV
Latin presens partisipp
Som har ein viss valens
Bivalent
Monovalent