bokmålsordboka
uskyldig
ADJEKTIV
Uten skyld
Være helt uskyldig i noe
Bli uskyldig dømt
Moralsk ren, ufordervet
Et uskyldig blikk
Et uskyldig nytelsesmiddel
En uskyldig spøk
uskyldighet
SUBSTANTIV
Det å være uskyldig
I all uskyldighet (uten dypere mening)
Uskyldig person
Han framstilte seg som en forfulgt uskyldighet
uskyldighetstilstand
SUBSTANTIV
Tilstand preget av uskyld (2, 3)
nynorskordboka
uskuldig, uskyldig
ADJEKTIV
Utan skuld, skuldlaus
Bli kjend uskuldig i ranet
Bli uskuldig dømd
Moralsk rein, uforderva
Uskuldig som eit barn (i mors liv)
Eit uskuldig barn, blikk
Ein uskuldig spøk, sport
Ei uskuldig liding