wordify
bokmålsordboka
tynge
VERB
Norrønt þyngja
Gjøre vanskeligere
De latinske sitatene tynger framstillingen eller framstillingen tynger av de latinske sitatene
belaste, besvære, plage
Ansvaret, pliktene, alderen tynger meg
Som adjektiv i presens partisipp:
Tyngende skatter
nynorskordboka
tynge
SUBSTANTIV
tyngd, tyngsle (1), tyngsle (4), press; tunge (II,2–3)
tynge, tyngje
VERB
Norrønt þyngja; av tung
Vere eller gjere tung; trykkje ned med tyngd
Snøen tynger ned taket
Børa tynger (meg) så
Vere til møde eller plage (for), kvile tungt på, plage, nage
Ansvaret, pliktene, alderen tynger meg
Tynge folket med skattar
Kva er det som tynger (på) deg?
Eg skal ikkje tynge deg (ikkje vere til byrde)
I perfektum partisipp:
Vere tyngd av alvoret
I presens partisipp:
Tyngjande plikter, skattar
Gjere (noko) vanskeleg (å følgje med i)
Dei mange tala tynger framstillinga
Halle framover med hovudet; blunde lett
Eg tyngde visst til