wordify
bokmålsordboka
troké, troke
SUBSTANTIV
Gj lat.; fra gr. ‘løpende’, av trekhein ‘løpe’, egentlig ‘løpende versfot’
Versfot som i klassisk diktning består av en lang og en kort stavelse, og i moderne verslære av en trykksterk og en trykksvak stavelse
trokeisk
ADJEKTIV
nynorskordboka
troke, troké
SUBSTANTIV
Gjennom latin, frå gresk ‘springande (versefot)'
I klassisk verslære: versefot av ei lang og ei stutt staving; i moderne verslære: versefot av ei tung og ei lett staving
«Fola, fola, Blakken» er tre trokéar
troke
VERB
Jamfør islandsk þroka ‘greie seg så vidt’ og svensk tråkig ‘keisam’, men òg påverka av tråkke; samanheng med trykkje
stappe; trø, trakke
Stå og troke
Troke veg
trokeisk
ADJEKTIV
Som gjeld eller inneheld trokear
Trokeisk versemål, rytme
Eit trokeisk dikt