wordify
bokmålsordboka
triumf
SUBSTANTIV
Fra latin ‘feltherres inntog i Roma etter en seier’, gjennom etruskisk fra gresk thriambos ‘hymne til Bacchus’
seier, suksess
En vitenskapelig triumf
Stolthet over seier, seiersglede
Med triumf i blikket
Opptog etter seier
Krigerne drog i triumf til kongen
triumfator
SUBSTANTIV
Latin
seierherre
triumfboge, triumfbue
SUBSTANTIV
Frittstående portal til minne om en seier
Korbue (med et krusifiks av Jesus som triumfator)
nynorskordboka
triumf
SUBSTANTIV
Gjennom latin triumphus ‘sigersferd som ein hærførar gjer til Rom’ og etruskisk frå gresk thriambos ‘hymne til Bacchus’
siger, vinning; suksess
Ein triumf for vitskapen
Byrgskap over ein siger
sigersglede
Med triumf i blikket
Opptog etter ein siger
Krigarane drog i triumf til kongen
triumfator
SUBSTANTIV
Frå latin
Sigerherre, vinnar (i særklasse)
triumfboge
SUBSTANTIV
Frittståande æresportal til minne om ein siger
Korboge (med eit krusifiks av Kristus som triumfator)
triumftog
SUBSTANTIV
Triumf