wordify
bokmålsordboka
trakter
SUBSTANTIV
Av trakte
Apparat til å trakte (kaffe) med
traktering
SUBSTANTIV
Det å traktere eller trakteres
traktement
traktere
VERB
Norrønt traktera, fra latin ‘behandle’
Servere mat og drikke, beverte
Bli fint traktert
Han trakterte gjestene med kaffe og kaker
Behandle (dårlig); jamfør maltraktere
Katten ble stygt traktert av barna
Kunne bruke, mestre
Hun trakterer pianoet med stor ferdighet
trakt
SUBSTANTIV
Latin tractus, egentlig perfektum partisipp av trahere ‘trekke, dra’
Egn, område, kant (av landet), strøk
På, i disse trakter
nynorskordboka
traktering
SUBSTANTIV
Det å traktere, det å bli traktert
traktement
traktere
VERB
Norrønt traktera, latin tractare ‘handsame, drøfte’
Servere mat og/el. drikke
Traktere gjestene med kaffi og kaker
Bli fint traktert
Behandle (dårleg); jamfør maltraktere
Barna trakterte katten stygt
Kunne bruke; meistre
Traktere mange instrument
trakt
SUBSTANTIV
Latin tractus, eigenleg perfektum partisipp av trahere ‘dra’
Større (land)område; kant, strøk
På våre trakter
trakt, trekt
SUBSTANTIV
Gjennom lågtysk, frå mellomalderlatin, opphavleg av latin trajicere ‘slå frå eit fat over i eit anna’
Kjegleforma hol reiskap med tut (og sil) nedst, brukt til å føre væske inn i kjerald med smal hals
Holrom forma som ei trekt (1)
Trekta i ein eggleiar