wordify
bokmålsordboka
trakt
SUBSTANTIV
Gjennom lavtysk, fra middelalderlatin, opphavlig av latin trajicere ‘helle fra et fat over i et annet’
Kjegleformet redskap med tut (og sil) nederst, særlig til å helle væske igjennom
Helle saften gjennom en trakt og ned i flaska
trakt
SUBSTANTIV
Latin tractus, egentlig perfektum partisipp av trahere ‘trekke, dra’
Egn, område, kant (av landet), strøk
På, i disse trakter
traktat
SUBSTANTIV
Fra middelalderlatin ‘skriftlig framstilling’, egentlig perfektum partisipp av latin tractare ‘behandle’; samme opprinnelse som traktere
Skriftlig avtale mellom to eller flere stater
Slutte en traktat
Dokument som inneholder en traktat (1)
Underskrive en traktat
Religiøst småskrift
traktatbrudd, traktatbrott
SUBSTANTIV
Brudd på traktat
nynorskordboka
trakt, trekt
SUBSTANTIV
Gjennom lågtysk, frå mellomalderlatin, opphavleg av latin trajicere ‘slå frå eit fat over i eit anna’
Kjegleforma hol reiskap med tut (og sil) nedst, brukt til å føre væske inn i kjerald med smal hals
Holrom forma som ei trekt (1)
Trekta i ein eggleiar
trakt
SUBSTANTIV
Latin tractus, eigenleg perfektum partisipp av trahere ‘dra’
Større (land)område; kant, strøk
På våre trakter
traktar
SUBSTANTIV
trektar
traktat
SUBSTANTIV
Mellomalderlatin tractatus ‘skriftleg framstilling’, eigenleg perfektum partisipp av, latin tractare ‘handsame’
Skriftleg avtale mellom to eller fleire statar
Slutte ein traktat
Dokument som inneheld ein traktat (1)
Skrive under ein traktat
Religiøst småskrift