wordify
bokmålsordboka
tilfredsstille
VERB
Etter tysk zufriedenstellen
Oppfylle forventninger, krav, ønsker eller lignende
Uret tilfredsstiller de strengeste krav til presisjon
Få tilfredsstilt trangen til nysgjerrighet
Hun ble ikke (seksuelt) tilfredsstilt av mannen
Som adjektiv i presens partisipp:
Gi en tilfredsstillende forklaring (som en kan eller må være tilfreds med, fyllestgjørende)
Som substantiv, om eldre forhold: karakter som svarer til tallkarakterene 3 eller 4
Meget tilfredsstillende
Før: nest beste karakter, jamfør særdeles
nynorskordboka
tilfredsstillande
ADJEKTIV
Presens partisipp av tilfredsstille
Bra, god (nok), fullgod, fullnøyande
Tilfredsstillande vilkår
Før: skulekarakter som svarer til godt eller talkarakterane 3 og 4; forkorta Tf; òg i andre karakterar i same karaktersystem
Mykje tilfredsstillande
Særs tilfredsstillande
tilfredsstille
VERB
Etter tysk zufriedenstellen
Gjere tilfreds, til lags; (opp)fylle, dekkje (voner, krav, ynske) (hos)
Uret tilfredsstiller alle krav til presisjon
Ho vart ikkje (seksuelt) tilfredsstilt av mannen