wordify
bokmålsordboka
tiende
SUBSTANTIV
Norrønt tíund ‘tidel’, etter latin
Om eldre forhold: avgift til kirken som ofte utgjorde en tidel av årets avling, fangst eller inntekt
Betale tiende
tiende
ADJEKTIV
Norrønt tiundi
Ordenstall til ti (10.)
Overføre penger den tiende hver måned
tidel, tiendedel
SUBSTANTIV
En av ti like deler
Etter to omganger var det bare to tideler som skilte dem (to tidels sekunder, poeng eller lignende)
tidels, tiendedels
ADJEKTIV
nynorskordboka
tiande
ADJEKTIV
Norrønt tíundi
Rekkjetal til ti; 10.; som er nummer ti i ei rekkjefølgje
Tiande mai
Bli tiande kvinne, mann
tidel, tiandedel
SUBSTANTIV
Kvar av ti like delar
Den tek berre ein tidel av plassen
tiandepart, tipart
SUBSTANTIV
tiandedel
tiandeplass
SUBSTANTIV