wordify
bokmålsordboka
tempo
SUBSTANTIV
Italiensk; samme opprinnelse som tempus ‘tid’
Hastighetsgrad, fart
Spille i langsomt tempo
Holde et tempo som tar pusten fra en
tempoplan
SUBSTANTIV
Tidsskjema for framdrift
temporitt
SUBSTANTIV
Forholdsvis kort sykkelritt med individuell start
tempotrening
SUBSTANTIV
Trening over korte distanser i høyt tempo
nynorskordboka
tempo
SUBSTANTIV
Italiensk
Grad av snøggleik
Gå, arbeide, spele i langsamt tempo
Snøggleik i framstilling eller liknande
Forteljinga har eit tempo som tek pusten frå ein
Stor fart
Ei framsyning med tempo
tempoarbeid
SUBSTANTIV
Det at kvar av arbeidarane utfører eit bestemt handgrep og sender det dei arbeider på, vidare til neste arbeidar (på samleband)
tempodifferensiering
SUBSTANTIV
Det at elevane får gjennomføre skulegangen i ulikt tempo
tempoplan
SUBSTANTIV
Plan for når ein skal setje i verk eit vedtak eller ein arbeidsoperasjon; tidsskjema for framdrift