wordify
bokmålsordboka
tannrot
SUBSTANTIV
Av rot
Den nederste delen av en tann
tannrot
SUBSTANTIV
Korsblomstret plante med finnete blad og lyserøde blomster, Dentaria bulbifera
tannrotbetennelse
SUBSTANTIV
Betennelse i tannrot
nynorskordboka
tannrot
SUBSTANTIV
Del av ei tann som sit fast i kjeven
(plante med finnete blad av) art i krossblomsterfamilien; Dentaria bulbifera
tannrot, tannròt
SUBSTANTIV
øydelegging av hardsubstansen i tennene av syrer frå sukker i ei eller anna form; karies, tannrote
tannrote, tannròte
SUBSTANTIV
øydelegging av hardsubstansen i tennene av syrer frå sukker i ei eller anna form; tannrot, tannròt