wordify
bokmålsordboka
tallerken
SUBSTANTIV
Gjennom lavtysk, fra fransk talloir, eller italiensk tagliere ‘spikkefjøl’
Rund og (mer eller mindre) flat skive med opphøyde kanter til å spise av
Plasttallerken
Flat, dyp tallerken
Så mye mat som det er plass til på en tallerken (1)
En tallerken suppe
Tallerkenlignende gjenstand
Tallerkenen på en platespiller
Flygende tallerken
Fartøy fra verdensrommet med form som en tallerken
ufo
tallerkendemper
SUBSTANTIV
Liten brikke som en kan legge mellom tallerkenene for å dempe klirringen
tallerkenhylle
SUBSTANTIV
Hylle til å stille opp tallerkener på
tallerkenrett
SUBSTANTIV
(restaurant)rett som blir servert samlet på en tallerken
nynorskordboka
tallerk, tallerken
SUBSTANTIV
Lågtysk tallorken, diminutiv av tallor, frå romansk, jamfør fransk tailloir, italiensk tagliere ‘spikkefjøl’
Rundt fat til mat for ein enkelt person
Flat tallerk
Tallerk med låg kant til å servere fast føde på
Djup tallerk
Tallerk med høg kant til å servere flytande el laus føde på
suppetallerk
òg i sms som:
desserttallerk, desserttallerken, papptallerk, papptallerken
Så mykje mat som det er plass til på ein tallerk (1)
Ete ein tallerk suppe
Ting med form som rund skive
Platetallerk
Flygande tallerk
Fartøy frå verdsrommet med form som ein tallerk
ufo
tallerkenhylle, tallerkhylle
SUBSTANTIV
Hylle til å stille opp tallerkar på
tallerkenrekke, tallerkenrekkje, tallerkrekke, tallerkrekkje
SUBSTANTIV
tallerkenhylle