wordify
bokmålsordboka
taler
SUBSTANTIV
Person som taler eller holder tale
(den) siste, ærede taler
Vekkelsestaler
Person som er flink til å tale
Jeg er ingen taler
Folketaler
Om apparat i sammensetninger:
Høyttaler
talerliste
SUBSTANTIV
(ordnet) liste over deltakerne i et ordskifte
talerstol
SUBSTANTIV
(opphøyd) sted (ofte med karmer og pult) der taleren står
talerør
SUBSTANTIV
(egentlig om rør til å gi beskjeder gjennom) massemedium eller person som bringer videre meningene til en bestemt person, gruppe eller institusjon
Avisen er partiets talerør
nynorskordboka
talar
SUBSTANTIV
Person som taler eller held tale; sjå tale, tale og jamfør tale
Vere samd med siste talar
Person som er flink til å tale
Eg er ingen talar
Person som taler ofte, som har til yrke, kall, oppgåve å tale; predikant; sjå tale
Ein kjend talar
talarliste
SUBSTANTIV
(ordna) liste over dei som er med i eit ordskifte
talarstol
SUBSTANTIV
(opphøgd) stad (med karmar og pult) som talaren står på i større forsamlingar
tale
SUBSTANTIV
Norrønt tala f
Det å tale, det å seie noko; snakk, prat, røde
Skrift og tale
Evne til å tale eller bruke røysta, språket; taleevne
Ha dårleg tale
Etter fransk parole: bruk av språket hos den einskilde, til skilnad frå språk
talespråk, (nasjonal)språk
Daglegtale
Uttale
Ein film med norsk tale
Det ein seier
Klar, tydeleg tale
samtale, samrøde, drøfting
Få nokon i tale
I uttrykk:
Ikkje vere spørsmål om; ikkje kome til å skje
Ikkje (vere) tale om
Vere tale om
Bli drøfta, gjelde
Vere på tale
Bli drøfta, nemnd, gjord framlegg om; vere aktuell
Det ein seier om eit emne ved eit særleg høve; føredrag, foredrag
Festtale
Takketale
Halde tale