wordify
bokmålsordboka
stuper
SUBSTANTIV
Person som driver med (konkurranse)stuping
stupe
VERB
Norrønt stúpa ‘stå i været’
Kaste, styrte (seg)
Kaste klærne og stupe (seg) i sjøen
Stupe fra timeteren
Stupe kråke
Hauken stuper (seg) rett ned på byttet
Jagerflyene stupte ned fra 5000 meters høyde
Stupe uti
Også: handle uten å tenke seg om
Falle framover
Stupe så lang en er
Falle om, segne
Drive på til en stuper
Falle, synke bratt
Fjellet stupte rett i sjøen
nynorskordboka
stupe
VERB
Norrønt stúpa ‘stå i vêret’; samanheng med stuv
Kaste, styrte (seg) (med hovudet føre)
Stupe frå timeteren
Kaste kleda og stupe i sjøen
Stupe kråke (gjere kollbytte)
Hauken stuper (seg) rett ned på byttet
Jagarflya stupte ned frå 5000 meters høgd
Stupe ut i
òg: handle utan å tenkje seg om
Falle, sige, styrte (brått framover)
Stupe så lang ein er
Falle om
Drive på til ein stuper
Gå rett ned i
Fjellet stupte i sjøen