wordify
bokmålsordboka
spiker
SUBSTANTIV
Lavtysk; beslektet med spik
Spiss metallstift med hode
Slå i en spiker
Være tynn som en spiker
Full spiker
Full gass
Koke suppe på en spiker
Gjøre stort vesen av en bagatell; tvære ut et ubetydelig eller intetsigende emne
Treffe spikeren på hodet
Treffe det riktige, si noe slående
spikermatte
SUBSTANTIV
Matte med spiker som stikker opp
Politiet fikk stoppet ransbilen med spikermatter
spikerslag
SUBSTANTIV
Av slag
Lekte, planke som gir feste for spiker
spik
SUBSTANTIV
Norrønt spík ‘flis’
Smalt stykke tre, stikke
Hjulspik, tyrispik
nynorskordboka
spikar
SUBSTANTIV
Frå lågtysk; samanheng med spik
Grann og kvass metallnagle eller -stift med hovud
Slå i ein spikar
Tynn som ein spikar
Råke, treffe spikaren på hovudet
òg: finne det rette ordlaget, gje ein høveleg karakteristikk, seie noko slåande
Koke suppe på ein spikar
Gjere mykje ut av lite
spikarbor
SUBSTANTIV
bor til å lage spikarhol med
spikarhamar, spikarhammar
SUBSTANTIV
Hamar til å slå i spikar med
I hamarverk: hamar som arbeider til smijern til spikar