wordify
bokmålsordboka
speil
SUBSTANTIV
Norrønt spegill, lavtysk spegel, fra latin speculum
Blank plate av metall eller glass (med belegg på baksiden) som reflekterer lysstråler og dermed gir bilder
Se seg i speilet
Riset bak speilet (se ris)
Blank, glatt overflate
Vannspeil
Avgrenset, glatt overflate
Akterspeil
Dørspeil (dørfylling)
Med. innhold av et visst stoff i en væske
Blodets kalsiumspeil
speilbilde
SUBSTANTIV
Bilde som dannes av reflekterte lysstråler i et speil
Se speilbildet sitt i vannet
Tro gjengivelse av noe
Romanen er et speilbilde av virkeligheten
speilglass
SUBSTANTIV
Glass som brukes til speil, store vindusruter og lignende
speilegg
SUBSTANTIV
Etter tysk Spiegelei
Egg stekt i panne
nynorskordboka
spegel
SUBSTANTIV
Norrønt spegill, gjennom lågtysk, frå latin speculum
Blank plate av metall eller glas (med belegg på baksida) som reflekterer lysstrålar og dermed gjev bilete
Holspegel
Lommespegel
Sjå seg i spegelen
Sjøen låg som ein spegel
Blank, glatt overflate
Vasspegel
Avgrensa, glatt overflate
Akterspegel
Dørspegel
føredøme, åtvaring
Vere ein spegel for andre
galning, prettemakar
Du er ein spegel
spegelbilete, spegelbilde
SUBSTANTIV
Bilete som blir laga av reflekterande lysstrålar i ein spegel
Sjå sitt eige spegelbilde i vatnet
Rett, tru attgjeving av noko
spegelflate
SUBSTANTIV
Overflate av ein spegel
Blank, glatt flate