wordify
bokmålsordboka
sogn, sokn
SUBSTANTIV
Norrønt sókn, egentlig ‘det å søke sammen’
Område, distrikt med egen kirke
sokn
SUBSTANTIV
Norrønt sǫkn; samme opprinnelse som sogn
Redskap til å sokne med
sognebarn, soknebarn
SUBSTANTIV
Medlem av en menighet
sognebud, soknebud
SUBSTANTIV
Det at presten besøker syke og døende for å gi dem nattverden
nynorskordboka
sokn
SUBSTANTIV
Norrønt sókn; av søkje
Reiskap til å sokne med
Skraper og dregger kan brukast til sokner
Midtre del av ei not
sokn
SUBSTANTIV
Norrønt sókn; same opphav som sokn
Bygd, distrikt, område som har særskild kyrkje
Kyrkjesokn
Eit prestegjeld kan ha mange sokner
Kyrkjelyd som søkjer sams kyrkje
soknebarn
SUBSTANTIV
Medlem i ein kyrkjelyd
soknebod
SUBSTANTIV
Vitjing av presten hos folk som ligg sjuke eller for døden