wordify
bokmålsordboka
skruv
SUBSTANTIV
Norrønt skrufr ‘(hår)topp’
Om eldre forhold: hodepynt på kvinnelue
øverste del, topp, toppflate, for eksempel på skap
Liten kornstakk; samling av tolv kornnek
nynorskordboka
skru, skruv
SUBSTANTIV
Av skru
Roterande rørsle
Gjere salto med skru
I ballspel:
Ein ball, eit skot med skru i
skruv
SUBSTANTIV
Norrønt skrúfr
topp; øvste kant av noko
Skapskruv
Liten kornstakk; rauk
Før: pynt på kvinnelue
skru, skruv
SUBSTANTIV
Sjå skru