wordify
bokmålsordboka
skank
SUBSTANTIV
Norrønt skankr; beslektet med skinke
Delen mellom kneet og hasen på baklemmene hos dyr
bein på menneske
skanket, skankete
ADJEKTIV
Tynn og langbeint
nynorskordboka
skank
SUBSTANTIV
Norrønt skankr som tilnamn; samanheng med skinke
Lår, lårbein, særleg på dyr
Legg, særleg på dyr
Baklem, fot, både på dyr og menneske
Knokkel av lår eller legg med kjøt på
Storknokete ho-skapning, særleg dyr med store lår og hoftebein
skank
SUBSTANTIV
Skank (I,1–4)
skankete
ADJEKTIV
Storknokete, særleg i bakparten; som liknar ei skank