wordify
bokmålsordboka
skake
VERB
Norrønt skaka
Riste hit og dit
Huset skaket i stormen
Han tok slyngelen i kragen og skaket ham
Skake på seg
skrangle, humpe
Skake av sted i en kjerre
ryste
Opplevelsen skaket henne
Skake opp
Ryste
skake opp
Ryste; Se: skake
nynorskordboka
skake
VERB
Norrønt skaka
Riste hardt; støyte, skubbe att og fram
Huset skaka i stormen
Ho tok gutfanten i kragen og skaka han
skremme
Opplevinga skaka henne
I presens partisipp:
Ei skakande hending
Skake av stad i ei kjerre
Skake i hop
Skake seg
Skubbe lemene el. kroppen hit og dit
Skake opp
Skremme opp; ause opp nybryggja øl
skakedrikk, skakedrykk
SUBSTANTIV
Smaksprøve av nybryggja øl
skaketein
SUBSTANTIV
Kjepp, lita stong som er festa til kvernteina slik at eine enden står laust nedpå øvste kvernsteinen
Skjelve som ein skaketein