bokmålsordboka
sekretær
SUBSTANTIV
Person som sørger for en annens korrespondanse eller fører protokoll ved møter, forhandlinger og lignende, skriver; person som står for enklere saksbehandling og administrative oppgaver; medarbeider ved et sekretariat
Informasjonssekretær, partisekretær
Mindre skrivepult (med skrå skriveklaff til å slå ned)
sekretærlinje
SUBSTANTIV
Jamfør sekretærskole
sekretærskole
SUBSTANTIV
Tidligere: ettårig kurs i fremmedspråk og kontorfag for elever med examen artium, inngår nå som fjerde årstrinn i den videregående skolen
nynorskordboka
sekretær
SUBSTANTIV
Mellomalderlatin secretarius, eigenleg ‘person som tek vare på sekretet’; sjå sekret
Person som steller med korrespondansen for ein annan eller andre (t d på eit kontor, i ein institusjon, ein komité og liknande) eller som fører protokoll i møte, drøftingar og liknande; skrivar
Tittel for visse funksjonærar
Rykkje opp frå sekretær til kontorsjef
Mindre skrivepult (med skrå skriveklaff til å slå ned)
sekretærfugl
SUBSTANTIV
Fugl i familie av dagrovfuglar, Sagittariidae
sekretærjobb
SUBSTANTIV
sekretærkurs
SUBSTANTIV