wordify
bokmålsordboka
samvett
SUBSTANTIV
Jamfør norrønt samvizka; se samvittighet
samvittighet
samvettsfull
ADJEKTIV
samvittighetsfull
samvettsløs, samvettslaus
ADJEKTIV
samvittighetsløs
nynorskordboka
samvit, samvett
SUBSTANTIV
Etter latin conscientia ‘medvit’, jamfør norrønt samvizka ‘medvit, samvit’
medvit om kva som er rett medvett urett (i samfunnet, mellom menneske); kjensle av kva ein bør eller ikkje bør gjere
Ha godt, dårleg, vondt samvit
Sosialt samvit
Eit vake samvit
(ikkje) ha samvit til (å gjere noko)
På ære og samvit
Med ein høgtideleg lovnad
Ha på samvitet
Vite om, forstå kva ein har gjort og kva det har ført til
Han har mykje på samvitet
samvettsagg, samvitsagg
SUBSTANTIV
Anger, uro som følgjer med vondt samvit
samvettsekteskap, samvitsekteskap
SUBSTANTIV
Ekteskapleg samliv utan vigsel
samvettsfange, samvitsfange
SUBSTANTIV
Person som sit i fengsel for trua si eller meiningane sine