wordify
bokmålsordboka
sabel
SUBSTANTIV
Gjennom tysk trolig fra ungarsk, av szabni ‘skjære’
Hoggvåpen med krum klinge
Rasle med sabelen, sablene
True med krig
sabelrasling
SUBSTANTIV
krigersk, truende opptreden (av et land, en stat)
nynorskordboka
sabel
SUBSTANTIV
Gjennom tysk truleg frå ungarsk av szabni ‘skjere’
Hoggvåpen med (krum) einegga klinge
Fekte med sabel
Rasle med sabelen
True med krig, ufred
sabelhogg
SUBSTANTIV
sabelklirr
SUBSTANTIV
sabelrasling
SUBSTANTIV
Krigersk, trugande framferd (frå eit land)