wordify
bokmålsordboka
røve
VERB
Og norrønt reyfa, betydning fra lavtysk; beslektet med rov
rane, plyndre
Røve en bank
Skjæra røver egg og unger fra andre fugler
Soldatene røvet og plyndret
røver
SUBSTANTIV
En som røver (fra en annen)
Sjørøver, bankrøver
En halvstudert røver ((etter L. Holbergs ‘Peder Paars’) en som mangler skikkelig utdanning)
Post og røver, politi og røver (en barnelek)
Falle blant røvere
(etter Luk 10,36) komme i dårlig selskap, blant folk som utnytter en
røverhistorie
SUBSTANTIV
Fortelling om røvere
Sensasjonell, fantastisk historie
røveri
SUBSTANTIV
Det å røve
nynorskordboka
røve
VERB
Frå dansk samanheng med rov og, norrønt reyfa; tyding frå lågtysk
rane, plyndre; ta eller føre bort med makt
Han røva kyrkjesølvet
Røve fuglereir
Dei røva kvinner og barn