wordify
bokmålsordboka
rund
ADJEKTIV
Fra lavtysk, av latin rotundus, av rota ‘hjul’
Sirkel-, sylinder- eller kuleformet
Rund som en kule
En rund bordplate
Store, runde øyne
krum
Være rund i ryggen
Rund fisk
Usløyd
trinn, fyldig
Ha trinne, runde armer
rikelig
Med rund hånd
omgjengelig, medgjørlig
En rund fyr
Han er like rund (like glad)
fyldig
Vinen er rund i smaken
omtrentlig, avrundet
Runde talemåter
Runde summer, tall (som er delelig med 10 eller 100)
Rundt regnet
Omtrent
Som adverb: med fulle klær
Ligge rund
rundbrenner
SUBSTANTIV
Høy koksovn som holder varmen døgnet rundt
Parafinlampe med veke anbrakt i ring
Kvinnejeger, kvinnebedårer, don juan
rundbue, rundboge
SUBSTANTIV
Kretsformet bue, romansk bue; til forskjell fra spissbue
nynorskordboka
rund
ADJEKTIV
Frå lågtysk av, latin rotundus av rota ‘hjul’
Sirkel-, sylinder- eller kuleforma; ikkje kantete
Ei rund bordplate
Rund som eit egg
Store, runde auge
krokete, lut
Vere rund i ryggen
Usløgd
Rund fisk
lubben, fyldig
Runde armar
rikeleg
Med rund hand
blid, omgjengeleg; medgjerleg
Ein rund type
Vere like rund (like glad)
fyldig
Vinen er rund i smaken
omtrentleg, avrunda
Runde talemåtar
Runde summar, tal (som kan delast med 10 el. 100)
Adverb:
Rundt rekna
Om lag
Adverb: fullt påkledd
Liggje rund
rundbiff
SUBSTANTIV
Biff av det tjukkaste kjøtet på låret
rundboge
SUBSTANTIV
Krinsforma boge, romansk boge, til skilnad frå spissboge
rundbogestil
SUBSTANTIV
Byggjekunst der rundbogar dominerer; romansk stil