wordify
bokmålsordboka
residens
SUBSTANTIV
Fra middelalderlatin; se residere
Oppholdssted, bolig for en fyrste; hovedstad
residensby
SUBSTANTIV
By der landets (konge og) regjering har sete, hovedstad
nynorskordboka
residens
SUBSTANTIV
Frå mellomalderlatin; sjå residere
Opphaldsstad, bustad for fyrste; hovudstad
residensby
SUBSTANTIV
By der (kongen og) regjeringa har sete; hovudstad