wordify
bokmålsordboka
rangere
VERB
Fra fransk; av rang
Ha en viss plass eller rang
Som musiker rangerer han høyt
Rangere over en
Ordne i bestemt rekkefølge
Rangere etter alder
Være rangert på femte plass
Rangere jernbanevogner
Sette sammen, fordele vognene i et jernbanetog
rangere jernbanevogner
Sette sammen, fordele vognene i et jernbanetog; Se: rangere
ranger
SUBSTANTIV
Engelsk av range ‘flakke’
Amerikansk kommandosoldat
Pikespeider fra 16 til 18 år; jamfør rover
nynorskordboka
rangere
VERB
Frå fransk; av rang
Ha ein viss plass eller rang
Rangere høgt som musikar
Rangere over ein
Ordne i ei viss rekkjefølgje
Rangere etter alder
Rangere jernbanevogner (setje saman, fordele vognene i eit jernbanetog)