wordify
bokmålsordboka
rabb, rabbe
SUBSTANTIV
Uvisst opphav
Steinet, skrinn jordrygg
rabbiner
SUBSTANTIV
Fra latin av rabbi
Jødisk skriftlærd; religiøst overhode i jødisk menighet
rabbel
SUBSTANTIV
Av rable
Slurvet, utydelig skrift eller tegning
Noe forferdelig rabbel
nynorskordboka
rabb, rabbe
SUBSTANTIV
Jamfør mellomnorsk rabbi;
Steinete, låg jordrygg
Bergrabb
Skrint stykke mark
Lyngrabb
Dvergbjørk (som veks på rabb (2))
rabbin, rabbinar
SUBSTANTIV
Frå latin av rabbi
Jødisk skriftlærd; prest ved synagoge
rabbel
SUBSTANTIV
Av rable
Slurvete og utydeleg teikning, skrift
Eit einaste rabbel