wordify
bokmålsordboka
prent
SUBSTANTIV
Gjennom lavtysk, fra gammelfransk av preindre ‘stemple, prege’
prentesvarten
SUBSTANTIV
Trykkfeilsdjevelen
prente
VERB
trykke
Navnet står prentet på omslaget
prege, avtegne
Sorgen står prentet i ansiktet hennes
Legge på hjertet, innprente
Han prentet reglene inn i oss
nynorskordboka
prent
SUBSTANTIV
Gjennom lågtysk, frå gammalfransk av preindre ‘stemple, prege’
Prenta skrift, prenta bokstavar og bilete, trykt produkt; jamfør trykk
Kome, stå på prent
Feilprent
Eit svensk prent frå 1633
trykksak
Brevet er postlagt som prent
prentar
SUBSTANTIV
trykkar, trykkjar
prentefeil
SUBSTANTIV
misprenting, trykkfeil
prentestad
SUBSTANTIV
Stad der ein publikasjon er prenta