wordify
bokmålsordboka
mon
Egentlig presens av II monne
Brukt i spørsmål til å uttrykke modalitet: gadd vite, jeg skulle gjerne vite om
Mon dette går bra?
Mon hun kommer?
Mon tro
Skal tro
Mon tro hva hun sier når hun får se dette?
monade
SUBSTANTIV
Fra gresk ‘enhet’, av mon-
Udelelig enhet
I filosofi, i flertall: udelelige enheter som verden tenkes oppbygd av
monark
SUBSTANTIV
Fra gresk av mon- og -ark
Statsoverhode i et monarki
monarki
SUBSTANTIV
Gresk monarkhia ‘enevelde’
Styreform der en konge, dronning eller en annen fyrste er øverste representant for staten
Konstitusjonelt monarki
Stat som har monarki (1)
Norge er et monarki
nynorskordboka
mon, monn
SUBSTANTIV
Norrønt munr; samanheng med minne og mone
glede, hugnad, lyst
Ha, synast, tykkje mon i (like, setje pris på)
Gjere noko på, for mon (med vilje, på trass)
hjelp, verknad, gagn, nytte, føremon
Sjå seg mon i noko
Gjere ein innsats som det er mon i
Det gjer mon
mål, grad, utstrekning
Ein mon større
I stor, liten mon
I nokon mon
I same mon
Ta sin mon igjen
Ta rikeleg att det forsømde
endring, tilvekst, auke; skilnad
Prutingsmon
Sjå mon på graset kvar dag
Alle moner dreg
Kvart tilskot hjelper
monark
SUBSTANTIV
Frå gresk; av mon- og -ark
Statsoverhovud i eit monarki
Den danske monarken
monade
SUBSTANTIV
Gresk monas, genitiv monados, ‘einskap’ av monos ‘aleine’
I filosofi: udeleleg immateriell eining