bokmålsordboka
midtpunkt
SUBSTANTIV
Punkt som deler et linjestykke i to like lange deler; punkt som ligger (omtrent) like langt fra alle punktene på sidene, omkretsen eller overflaten av noe
Kulas, sirkelens midtpunkt
Det som interessen samler seg om; sentrum; punkt som noe roterer omkring
Oslo er ikke verdens midtpunkt
Hun liker å være midtpunkt
Et naturlig midtpunkt
nynorskordboka
midtpunkt
SUBSTANTIV
Punkt som deler eit linjestykke i to like lange delar; punkt som ligg like langt frå alle punkta på sidene, omkrinsen eller overflata av noko
Midtpunktet i ei kule, ein sirkel
Punkt som noko roterer omkring; sentrum, det som interessa samlar seg om
Eit midtpunkt for verdshandelen
Ho liker å vere midtpunkt
Eit naturleg midtpunkt