wordify
bokmålsordboka
køye
SUBSTANTIV
Fra lavtysk, nederlandsk kooi, av latin cavea ‘bur’; jamfør koie
(veggfast eller opphengt) sengested om bord i fartøy, på hytte eller lignende
Hengekøye, overkøye, underkøye
En lugar med to køyer
Til køys
Adverb: i seng
køyeseng
SUBSTANTIV
(en av) to eller flere senger over hverandre
køyestrekk, køystrekk
SUBSTANTIV
Av strekk
Særlig i militærspråk: måte som dynetrekk og lignende er strukket på
På rekruttskolen var det nøye med køyestrekken
nynorskordboka
køy, køye
SUBSTANTIV
Lågtysk koje, nederlandsk kooi; sjå koie
Sengestad (om bord i båt); ein av fleire sengestader (over kvarandre)
Hytte, lugar med to køyer
Til køys
Adv: i seng
Gå, krype til køys
òg i samansetningar som:
hengekøy, hengekøye, hengjekøy, hengjekøye, overkøy, overkøye
køyr
SUBSTANTIV
Av køyre
Stor annsemd; driving, skunding
Få køyr
Bli driven (til å gjere noko)
I eitt køyr
Utan stogg, opphald
(berre med inkjekjønn) hard festing (med stort pengeforbruk)
Køyret går (festen har starta)
Vere på køyret
feste mykje (ein periode)
køyrar
SUBSTANTIV
Person som styrer eit køyretøy
Rallykøyrar
Truckkøyrar
Person som har til yrke å frakte noko i køyretøy
ølkøyrar
køyrebane
SUBSTANTIV
bane i veg, gate for køyretøy