wordify
bokmålsordboka
kyst
SUBSTANTIV
Fra lavtysk, av latin costa ‘side’
Landstripe langs havet, havstrand
Kysten er klar (også: det foreligger ingen fare)
Komme til fremmede kyster
Reise langs kysten
Folk ved kysten
Norges kyst er lang
kystartilleri
SUBSTANTIV
Avdeling innenfor et forsvar som skal forsvare et lands kyster
kystfart
SUBSTANTIV
Fart langs kysten, innenriksfart
kystfiske
SUBSTANTIV
Fiske som foregår langs kysten; til forskjell fra bankfiske, bankefiske
nynorskordboka
kyst
SUBSTANTIV
Gjennom tysk, gammalfransk, frå mellomalderlatin av, latin costa ‘side’
Landstripe langs havet; havstrand, havside
Reise langs kysten
Framande kystar
Folk ved kysten
Kysten er klar (det er trygt, utan fare)
kystartilleri
SUBSTANTIV
Grein av Sjøforsvaret med festningsanlegg ved kysten og landstridseiningar som skal hindre åtak frå sjøen
kystbu
SUBSTANTIV
Sjå -bu
Person som bur ved kysten
kystby
SUBSTANTIV