wordify
bokmålsordboka
kyndig
ADJEKTIV
Jamfør norrønt kyndugr ‘slu, listig’, fra lavtysk
Som har kunnskap, er dyktig
Sakkyndig
Få kyndig hjelp, veiledning
En kyndig fagmann
nynorskordboka
kyndig, kyndug
ADJEKTIV
Norrønt kyndugr, frå lågtysk ‘kjennande’; ikkje same opphav som kunnig
trassig, trassug
Gjere seg kyndig
Særleg om barn og unge dyr: uroleg, utolmodig; masete; kåt, villstyren
kravfull, storlåten