wordify
bokmålsordboka
kvint
SUBSTANTIV
Av latin quintus ‘femte’
Femte tonetrinn i en diatonisk skala; intervall som svarer til fire trinn i en diatonisk tonerekke
Høyeste streng på en fiolin
I fekting: hogg eller støt rettet lavt mot venstre side; jamfør kvart og ters
kvintessens
SUBSTANTIV
Fra middelalderlatin ‘det femte element’
Særlig i bestemt form entall: det viktigste, det sentrale; kjernen
Kvintessensen i saken
kvintett
SUBSTANTIV
Fra italiensk, av latin quintus; jamfør kvint
Komposisjon for fem instrumenter eller sangstemmer
Ensemble på fem personer
hvine, kvine
VERB
Norrønt hvína
Gi en høy, gjennomtrengende lyd
Hvine av fryd
Stormen hviner utenfor
Kulene hviner om ørene
Først hvinte det i bremser, og så smalt det
nynorskordboka
kvint
SUBSTANTIV
Av latin quintus ‘den femte’
Femte tonesteg i ein diatonisk skala; intervall som svarer til fire steg i ei diatonisk tonerekkje
Høgaste streng på ein fiolin
I fekting: hogg eller støyt retta lågt mot venstre side; jamfør kvart og ters
kvintessens
SUBSTANTIV
Frå mellomalderlatin ‘det femte elementet’
Særleg i bunden form eintal: det viktigaste, det sentrale; kjernen
Kvintessensen i saka
kvintett
SUBSTANTIV
Frå italiensk, av latin quintus; jamfør kvint
Musikkstykke for fem instrument eller songrøyster
Ensemble på fem personar