wordify
bokmålsordboka
kube
SUBSTANTIV
Se kubus
kubus
kube
SUBSTANTIV
Trolig fra lavtysk ‘stor skål, tønne’, sammenblandet med latin cupa ‘fat, tønne’
Kasse eller lignende brukt som hus for bier
kube
VERB
Sette (bisverm) i kube
kubein, kuben
SUBSTANTIV
Av ku
Brekkjern med bøyd kløft i ene enden
nynorskordboka
kube
SUBSTANTIV
Gjennom dansk truleg, frå lågtysk kupe ‘stor skål, tønne’, samanblanding med latin cupa ‘fat, tønne’; eigenleg same opphav som kupe
biekube
kubus
kube
VERB
Overføre innfanga bisverm til ny bustad
kubein
SUBSTANTIV
Brekkjern med bøygd kluft i eine enden, liksom klauvene på ei ku
kubere
VERB
Sjå kubus
Rekne ut kubikkinnhald
Høgje i tredje potens
Kubere eit tal