wordify
bokmålsordboka
kotelett
SUBSTANTIV
Fra fransk av côte ‘ribbein, side’
Stykke av kam på dyr med tilhørende del av ribbein og ryggrad
Nakkekotelett, svinekotelett
nynorskordboka
kotelett
SUBSTANTIV
Frå fransk diminutiv av côte ‘sidebein’
Stykke av kam på dyr med det som høyrer til av ribbein og ryggbein
Steikje seg ein kotelett
kotelettkam
SUBSTANTIV
Del av slakt der kotelettane er med