wordify
bokmålsordboka
korinter
SUBSTANTIV
Person fra Korint
korint
SUBSTANTIV
Etter byen Korint i Hellas
Liten steinfri, tørket drue
nynorskordboka
korintar
SUBSTANTIV
Person frå Korint i Hellas
korintarbrev
SUBSTANTIV
Kvart av to brev frå Paulus til kyrkjelyden i Korint
korint
SUBSTANTIV
Etter namnet Korint, by i Hellas
Lita, steinfri blå drue som er tørka
Korintar og rosiner i formkaka