wordify
bokmålsordboka
kobbel, koppel
SUBSTANTIV
Gjennom lavtysk, fra latin copula ‘bånd’
Reim eller lenke som binder sammen halsbåndene på hunder
hundelenke
Gå med slakt kobbel
Par eller flokk av hunder som er bundet sammen med kobbel
I overført betydning: gruppe, gjeng, klikk
Hyre inn et kobbel av advokater
Et kobbel med pressefolk
nynorskordboka
koppel
SUBSTANTIV
Gjennom lågtysk, frå latin copula ‘band’
Reim eller lekkje som bind saman halsbanda på hundar
hundelekkje
Kvelpen drog i koppelet
Par eller flokk av hundar som er bundne saman med koppel
I overført tyding: gruppe, gjeng, klikk
Eit heilt koppel av motstandarar